Wat een geweldige dag!

Vanmiddag om 15.10 uur moesten we in de lobby van het hotel zijn. We konden eindelijk naar Jin toe.  De hele ochtend kijk je op je horloge. We wilden nog wat doen, maar kwamen buiten en het was zo warm! Dus weer terug naar onze kamer. Daar de hele ochtend dus maar wat rondgehangen. Wat kan een ochtend lang duren zeg!

Eindelijk was het zover en werden we door Hannah opgehaald om naar Jin te gaan. We waren alledrie erg gespannen en zenuwachtig. Hannah probeerde ons onderweg nog wat Chinese woordjes en zinnetjes te leren, Bert onthoudt dat soort dingen op zulke momenten, Marjan totaal niet.

Toen we op het registratiekantoor waren aangekomen moesten we wachten in een bloedheet kamertje, later moesten we naar een andere ruimte. Daar was het niet zo warm gelukkig. Na enkele minuten kwam Jin binnen. Vrolijk babbelend met zijn begeleidsters. We hebben het even aangezien. De begeleidster haalde een fotoboekje uit de tas van Jin. Het was het boekje wat we naar China gestuurd hadden. Zo hoorden we ze praten bij de foto's : papa, mama, jiejie (grote zus). En ondertussen werden wij aangewezen. Later kwam Jin bij ons. Het eerste contact was nog wat onwennig. Voor het eerst van zijn leven zag hij buitenlanders. Toen het fototoestel (wat we ook gestuurd hadden) uit de tas van Jin kwam ging hij ons op de foto zetten. Jin had enorm veel lol en het was vooral Bert die de eerste contacten met Jin kreeg. Luan had vanmorgen nog een tekening voor Jin gemaakt. Toen ze die aan Jin gaf pakte hij meteen zijn fotoboekje erbij en begon te bladeren. We begrepen eerst niet wat hij wilde, maar liet ons toen de tekening van Luan zien die in het fotoboekje stond! Zie op de foto: gele auto, groene auto. Dat was voor ons echt een kippenvel  moment.

Jin was de hele ontmoeting vrolijk. We konden goed merken dat hij erg goed was voorbereid. Dit hadden we totaal niet verwacht. Na een poosje was de tijd aangebroken om te vertrekken. Hij gaf Luan een hand en trok haar mee naar de lift. Ongelooflijk! Tijdens de reis naar het hotel heeft Jin alleen maar met de autootjes gespeeld die hij van ons gekregen had en ook in zijn tas zaten.

Toen we bij het hotel aankwamen liepen Luan en Jin samen hand in hand naar binnen. Met tranen in mijn ogen liep ik (Marjan) achter ze aan. Wat een geweldig gezicht en wat zijn we trots op onze kanjers!

De rest van de middag hebben Luan en Jin gespeeld, terwijl wij allerlei documenten moesten invullen en ondertekenen.

Vanavond uit eten geweest, samen met Hannah en daarna nog even naar de speelgoedwinkel geweest. Jin heeft een op afstand bestuurbare auto uitgezocht en is helemaal happy met zijn auto. Vanavond hebben we hem nog in bad gedaan en is in slaap gevallen met zijn bestuurbare auto naast hem.

We vinden het ongelooflijk dat hij zo makkelijk met ons meegaat. Natuurlijk is dat voor ons fijn, maar het is heel onnatuurlijk. Luan heeft mij al een paar keer gevraagd waarom Jin niet gaat huilen. We verwachten dat dat nog wel gaat komen.

De taal gaat tot nu toe goed. Jin begrijpt heel goed wat we bedoelen, het is een slim kereltje. Hij probeert zelfs al wat woorden na te zeggen.

Jin is een heel klein kereltje, kleiner dan we verwacht hadden. Hij is zo licht als een veertje. Morgenochtend moeten we naar de notaris en het registratiekantoor.

We zijn benieuwd hoe de nacht zal gaan verlopen!

In ieder geval zijn wij dolgelukkig en supertrots op onze Jin. En als je de foto's ziet begrijpen jullie dat vast wel. Wat een schittterend mannetje.