We willen vandaag beginnen om steun te betuigen aan een echtpaar uit onze groep die hun adoptie-droom helaas  uit elkaar zag spatten. Zij vertrekken morgen naar huis en ik kan jullie verzekeren dat het heel veel met ons doet. We kunnen het haast niet geloven. We wensen ze veel sterkte toe en realiseren ons nu des te meer wat een enorm geluk en rijk bezit wij hebben met zo'n fantastische zoon en broertje.  

Iedereen bedankt voor de lieve reacties en mailtjes. Wij vinden het fijn om ze te lezen. Het doet ons heel goed.

Vanmorgen moesten we om 9 uur klaar staan in de lobby van het hotel. Eerst ging de reis naar het registratiekantoor. D  D      aar waren wij gisteren ook al voor de overdracht van Jin. Maar nu moesten alle papieren getekend worden. We moesten niet alleen onze handtekeningen zetten, maar ook onze duimafdrukken moesten op alle papieren gezet worden. Jin moest zijn hele hand in de rode inkt doen om een handafdruk achter te laten. Die stond er eerder dan verwacht en ook niet helemaal op de goede plek, maar ja...Het was ongelooflijk warm en benauwd in het gebouw. Daarna het warme busje weer in, ditmaal naar de notaris. Ook daar moesten veel documenten ondertekend worden. En werden we ondervraagd over deze adoptie. We zijn nu officieel de ouders van Jin Zhen Biao Gritter volgens het Chinees Recht! We kregen overigens nog een leuk cadeautje aangeboden: ruim 20 foto's van Jin toen hij nog kleiner was. Prachtig!

Zo rond het middaguur waren we weer terug in het hotel. We besloten om het lekker rustig aan te gaan doen. Buiten was het weer snikheet, dus lekker binnen blijven. Luan en Jin hebbben samen gespeeld, met de Nintendo, met de bal, zitten tekenen, tv-gekeken (Jin de Chinese tekenfilms op de tv, Luan de Nederlandse tekenfilms op de laptop). De contacten tussen broer en zus gaan erg goed. Jin doet alles wat Luan ook doet. Het is geweldig om te zien hoe Jin zich in die korte tijd dat hij bij ons is zich aan ons aanpast. Het is een prachtig mannetje, hij heeft humor, is vrolijk, uitdagend en leert snel. Wij allen genieten enorm van hem. Zo rond een uur of vier naar het zwembad gegaan. De meegebrachte zwembroek is veel te groot (al zijn kleren overigens) dus met het touwtje goed strak aaangetrokken blijft hij best zitten. Het was volgens ons de allereerste keer dat Jin in een zwembad kwam. Maar hij werd steeds vrijer in het water en durfde op een gegeven moment zelfs kopje onder. En zelfs als je alleen maar met je dikke teen in het water zit moet toch de badmuts op, terwijl het 34 graden is. Pfff...Jin was slimmer, hij gebruikte de badmuts om ons nat te gooien .

Vanavond  een keer geen Chinees gegeten, maar een pizza. Het was heel grappig om te zien dat Jin zijn pizza met stokjes at. Toen hij zag dat wij met een vork aan het eten waren, deed hij dat ook.

Waarschijnlijk mogen we donderdag het pleeggezin bezoeken waar Jin gewoond heeft. Wij willen dit erg graag en zullen deze kans met beide handen aangrijpen om het pleeggezin in Guiping te bezoeken. Onze gids probeert nog vervoer te regelen, het is ruim drie uur rijden hier vandaan. Misschien met een bus of trein. Morgen horen we hier meer over.