Vanmorgen ging om kwart voor 7 de wekker. Eerst even ontbijten. Geen brood te bekennen, dus aten wij noedels, bao pao en dumplings. Jin vindt dat heerlijk, wij zien liever brood of iets dergelijks. Toen we bijna klaar waren bracht het personeel gebakken eieren en toast. Uit beleefdheid hebben we dat ook maar opgegeten. Het was dus al met al een stevig ontbijt...

Na het ontbijt vertrokken wij naar het station en pakten we de trein naar Guiping. De plaats waar Jin 5 jaar heeft gewoond. Onderweg weer genoten van prachtige uitzichten, vooral rijstvelden. De treinreis duurde een uur (het was ruim 200 kilometer) en kost 7 euro per persoon. Even ter vergelijking: Steenwijk-Amsterdam koste 14,50 per persoon met de AH ticket.

Net voor de middag arriveerden we in het hotel in Guiping. Hier verblijven wij twee nachten.
Tussen de middag genoten we samen met onze gids van een heerlijke lunch en daarna hadden we nog even tijd om te chillen, we zouden om drie uur vertrekken naar het kindertehuis van Jin.
Inmiddels hadden we via de We Chat vernomen van Hannah dat een ontmoeting met het pleeggezin waar Jin gewoond heeft helaas niet mogelijk is.

Het bezoek aan het kindertehuis was wederom een hele belevenis. Ervaren wij de afgelopen dagen dat China een hele vooruitstrevende en moderne natie is geworden, in het kindertehuis heeft de tijd stil gestaan en voel je vooral het strakke regime van het communisme. Het gebouw was niet kindvriendelijk en had geen sfeer. Wat een omgeving om op te groeien...
Natuurlijk zijn we hartelijk (meer zakelijk) ontvangen en was Jin zijn hele dossier aanwezig. De meneer die met ons sprak was ook de meneer die Jin destijds naar het ziekenhuis had gebracht toen hij ziek werd. De directrice verwelkomde Jin liefdevol. Ik denk dat de foto’s goed de sfeer weergeven en voor zich spreken. Jin vond het heel fijn om er te kijken. We hebben een korte rondleiding gehad. Jin heeft extra therapie gehad via een Amerikaanse organisatie die geld gedoneerd heeft in de jaren dat Jin er was. Er wonen nu nog ongeveer 50 kinderen in dit tehuis. Vanwege privacy mochten wij ze niet zien. Heel begrijpelijk. Toen wij vertrokken hoorden wij allemaal stemmetjes ‘bye bye’ roepen. Bleken enkele kinderen vanaf de tweede verdieping ons achter tralies te bekijken. Dat was een heftig kippenvel moment.
Na dit bezoek zijn we naar de vindplaats van Jin geweest. Ook erg indrukwekkend om daar te zijn.

Onze gids Matthew is geweldig trouwens. Een man met humor. Hij spreekt op straat met iedereen en brengt ons voortdurend in contact met de plaatselijke bevolking. Hij spreekt iedereen aan en maakt overal foto’s van.

Als jullie Luan en Jin klein vinden bewijzen de foto’s het tegendeel! Luan staat op een foto met andere 16-jarige meiden en is gewoon gemiddeld! En Jin is bijna net zo groot als het personeel van het kindertehuis!

Vanavond heerlijk Dim Sum gegeten. De foto’ s laten zien hoe creatief er gekookt wordt!
Het was een zeer warme en enerverende dag.