De ochtend rustig begonnen. Een beetje bijgeslapen en rustig ontbeten.
Na het ontbijt hebben we samen met Matthew gewandeld in Guiping. Geen vaste route, gewoon kijken, plaatselijke bevolking ontmoeten en het dagelijks leven meemaken, oftewel “get lost in Guiping”. Jin laten ervaren hoe het is om in Guiping te wonen en op te groeien.
Het was een hele belevenis, om te beginnen al die verschillende geuren, Luan en Jin vonden het soms stinken, soms waren er lekkere geuren. Het stadje is niet echt toeristisch, de enige toeristische attractie waren we zelf!
We werden voortdurend nagekeken, er werden stiekem foto’s van ons gemaakt en Matthew kreeg vaak de vraag waar wij vandaan kwamen. Hier spreekt overigens werkelijk niemand Engels. Zelfs in ons hotel spreekt niemand Engels. Toen wij bij de receptie vroegen waar een pinautomaat was, was de dame achter de balie bijna in paniek en belde ze snel onze gids op om hulp te zoeken.

Onze wandeling ging eerst door de winkelstraat. Wat daar het meeste opviel was de harde muziek. Elke winkel heeft een geluidsbox op de stoep staan, waaruit harde muziek klinkt. De winkel ernaast heeft dat ook. Sommige winkels zetten dan ook nog een dame in de deuropening met een megafoon. Dit is om klanten te lokken, maar ik zou alles meteen online gaan bestellen (AlieExpres) wat een herrie! Niet normaal!
Daarna de markt over, veel geuren en kleuren (kruiden, groente, vlees en vis). Het is vandaag hier tropisch warm en al het vlees hangt gewoon zonder koeling aan een haakje in de kraam. Dat kan gewoon hier. Alles wat aan het eind van de dag niet wordt verkocht gaat voor half geld weg.
Ook waren er weer levende dieren op de markt, die daar ter plekke werden geslacht.
Inmiddels zijn we er ook achter hoe de Chinezen momenteel betalen. Dit gaat allemaal via een QR-code. Ook hier in Guiping wordt volop gebruik gemaakt van dit systeem. Zelfs op de markt zie je het kaartje met de QR-codes overal hangen. Iedereen betaalt dan met het mobieltje. Het levert veel voordelen op volgens Matthew. De belangrijkste reden om dit systeem in te voeren was dat er veel namaakgeld in omloop was (Chinezen zijn goed in iets namaken). Nu weten de winkeliers en marktkooplui in ieder geval dat ze echt geld ontvangen. Het systeem is hier zo populair dat vrijwel niemand meer contant betaalt, behalve toeristen...

Heel bijzonder was het moment dat een vrouw die op de markt achter een kraam stond, vroeg aan Matthew of onze zoon Zhen Biao was. Zij herkende hem. Bleek het een nanny te zijn die Jin had verzorgd in het kindertehuis! Jin was helemaal verbaasd dat iemand hem kende, vooral omdat hij zich niets meer kan herinneren van zijn tijd in Guiping. Natuurlijk hebben wij de mevrouw de foto van Jin zijn pleegmoeder laten zien, hopelijk kon zij haar herkennen en ons met haar in contact brengen. Ik voelde me ineens Derk Bolt van Spoorloos... Maar zij had de pleegmoeder al heel lang niet meer gezien en kon ons niet verder helpen! Of het allemaal waar is weten we natuurlijk niet, laten we er maar van uitgaan dat het klopt. We hebben wel foto’s gemaakt van de nanny samen met Jin en met ons.

Uiteindelijk hebben we veel foto’s gemaakt van het dagelijks leven in Guiping, veel gegluurd in de woningen van de plaatselijke bevolking en door Matthew hebben wij veel gesprekken gehad met de plaatselijke bevolking. En natuurlijk zijn er ook heel veel foto’s gemaakt van Bert en mij, de meesten stiekem...

Een vriend van Matthew heeft een theeplantage in Guiping en een theewinkel. Onze rondwandeling eindigde bij de vriend van Matthew voor een theeceremonie. Leuke verkooptrucjes dachten wij, maar we gunnen de gids natuurlijk extra inkomsten. Zo werkt dat hier. Aan het eind van de theeceremonie, die overigens heel gezellig was, bleek dat wij niets hoefden te kopen.

Rond 14.00 uur waren wij weer terug in het hotel. Vooral Jin heeft veel last van de warmte. Het is echt heel warm en benauwd hier en Jin verlangde naar een verfrissende douche.
De rest van de middag rustig aangedaan, wat gelezen, Skip Bo gespeeld en een beetje internetten. Ook wel even lekker relaxed na onze ervaringen de laatste paar dagen.

Aan het eind van de middag even naar het park gewandeld die vlakbij ons hotel ligt. Aansluitend weer met Matthew naar hetzelfde Dim Sum restaurant van gisteravond geweest. Wederom heerlijk gegeten.
Matthew vroeg aan ons of wij na het eten weer mee wilden gaan naar zijn vriend. Zijn vriend zou graag willen dat Luan met zijn thee op de foto wil gaan in Nederland, het liefst met tulpen, molens, klompen en koeien. De foto’s kan ze dan via de We Chat versturen. Hij plaatst de foto’s dan weer op zijn site en hangt ze in de winkel. Luan vindt dat leuk om te doen en binnen de kortste keren kregen wij foto’s te zien van zijn zoon, kwamen allerlei andere kennissen van die vriend binnen en werd het steeds gezelliger. Hij liet zijn We Chat zien waarop hij vandaag geplaatst had dat hij bezoekers uit Nederland in zijn winkel had gehad!
Kortom, wij kregen een gratis tas met thee mee, die overigens erg lekker was in ruil voor Nederlandse foto’s.

Na dit bezoek nog even weer naar het park gewandeld. Alles was prachtig verlicht en de bevolking vermaakte zich daar met dansen, karaoke zingen, badmintonnen, televisie kijken (scherm achter op een brommer gemonteerd...) kaarten, tai chi, en nog veel meer. Heel leuk om daar rond te lopen. Natuurlijk ook weer veel mensen die ons fotografeerden....
Het was weer een prachtige dag in Guiping, “we got lost in Guiping”.