We hebben heerlijk geslapen!

Wat hebben we genoten in de provincie Guangxi waar Jin 5 jaar heeft gewoond. Het is zo fijn om dit met elkaar te kunnen doen! En om Jin te kunnen laten beleven hoe het eruit ziet in zijn geboorteprovincie! Alle voorgaande dagen waren namelijk in zijn provincie! Dit hebben we allemaal niet gezien toen we er waren om hem op te halen. Heel bijzonder!

Vanmorgen was het tijd om China te verlaten. We vertrokken om half 10 richting de Vietnamese grens. Rond half 12 arriveerden we bij de grens. Op de snelweg werden al twee keer onze paspoorten gecontroleerd en uiteindelijk werden we vlak voor de grens “gedropt”. Onze chauffeur en Matthew mochten niet verder mee. Na een hartelijk en warm afscheid, we houden contact, moesten we lopend met onze bagage de grens over. Eerst China verlaten, papieren invullen, door de paspoortcontrole (hoe lang kan iemand erover doen om je paspoort te bekijken???) Eerst het paspoort van Bert, minstens 10 minuten en dat keer 4! Ook onze visum werd ingenomen.
Toen we eindelijk allemaal klaar waren kwamen er nog twee agenten ons ondervragen of Luan en Jin onze kinderen waren en of we op zoek geweest waren naar hun ouders. Wij antwoorden dat dit niet het geval was en toen mochten we doorlopen. Waarschijnlijk het goede antwoord gegeven!
Dan kom je op een stuk ‘niemandsland’ en vervolgens begint het circus opnieuw. Maar dan in het Vietnam-gedeelte. Eindelijk waren wij aan de buurt om ons paspoort aan de Vietnamese douane te laten zien, gingen ze niet akkoord. We werden alle vier door een agent meegenomen en we werden ergens neergezet waar we moesten wachten. Bleken ze te zoeken naar onze visum van China. Nou, die hebben jullie ‘buren’ net ingenomen! Werkelijk niemand die Engels spreekt om dit uit te kunnen leggen. Dus weer wachten...wachten... Uiteindelijk werd ons verteld dat we het land inmochten en kregen we een prachtige stempel bij de Vietnamese visum in ons paspoort! Fijn, dit heeft al met al twee uur geduurd!

Onze gids (Mike) stond al met smart op ons te wachten, hij had mij al geappt waar of wij bleven, maar bij de douane mag je geen mobieltje gebruiken, dus las ik het berichtje pas toen wij een stop gingen maken en ik daar pas WiFi had.

Omdat het morgen 1 mei is en dus hier iedereen vakantie heeft was het erg druk op de weg. En wij moesten erg wennen aan het chaotische rijgedrag van de Vietnamezen. Maar na 4 uur rijden vanaf de grens zijn we dan eindelijk in ons hotel in Hanoi aangekomen!

Omdat in China bijna niets werkte, hebben we eerst allemaal even een half uur op onze mobiel gezeten! Vooral Luan en Jin zijn erg blij dat hier Instagram, Snapchat, Whatsapp en Facebook werkt!

Daarna even naar de geldautomaat geweest om Vietnamees geld te pinnen. We hebben er even 4 miljoen uitgehaald!